Winnaars Masterklasse: Harry Rupert - Rutger Kwant

Winnaars Sportklasse: Ronald Jans - Gerhard Fokkens

Winnaars Toerklasse: Erno en Miranda Reuvekamp

Alle winnaars van harte gefeliciteerd !!

De volledige uitslag staatHIER.

Een verslag van de winnende navigator in de masterklasse: Rutger Kwant

Testrit tijdens een niet heel winterse Midwinter Classic

Naast de bekende vaag groene Volvo Amazon met zoeklamp, had Harry Rupert al een tijdje een fraaie Alfa Bertone. De afgelopen tijd is daar aardig wat werk in gestoken om deze naar wens te maken. Omdat Harry hier eigenlijk ook wel rally´s mee wilde gaan rijden zochten we een geschikte, niet al te lange rally om de Alfa eens aan de tand te voelen. Hierbij viel de keus om de Midwinter Classic. Ik had zelf de “MWC” al verschillende keren gereden, maar de laatste paar jaren niet. Om verschillende redenen kwam het steeds niet gelegen, maar nu paste het nog prima in de agenda. Leuk om weer eens in Noord-Holland te rijden, want daar kom ikzelf niet zo vaak. En de dames en heren van De Wegkruisers timmeren doorgaans goede ritten in elkaar dus we gaan ons vast vermaken. Zonder sneeuwpret in ieder geval, want het is dit jaar een echte kwakkelwinter.

Wel vroeg op, want vanaf Deventer is het nog een flink stuk naar startplaats Heiloo. Om de rit wat gezelliger te maken besloot ik om vanaf Barneveld te gaan carpoolen met mijn AMAC maatje Carl Verboom, die van start zou gaan met Peter Staal. We kwamen zowaar tegelijk aan met Harry in zijn …. Volvo Amazon! Er bleek zich ineens een koper te hebben gemeld voor de Alfa en Harry vond het bod te mooi om nee tegen te zeggen. Geen mogelijk spannende testrit dus vandaag, maar gewoon op pad met de betrouwbare Zweedse bolide. In Heiloo was het verder net zo grijs en waterkoud als in de rest van Nederland, dus we moesten het zelf maar gezellig maken. Met koffie en een smakelijk gebakje konden we in ieder geval warm worden en de sociale rallycontacten onderhouden.

Om 9:47 mochten we dan het eerste routeboek in ontvangst nemen. Geen haast, geen stress, want het tijdvenster systeem zoals hier gehanteerd wordt is niet heel strak en geeft rust. De enige echte tijdsdruk geldt alleen in de getimede special in de middag. Verrassend dat men gekozen heeft voor slechts één routesysteem voor de hele dag, te weten pijlen kortste route, met zo min mogelijk rode weg. Dat is overzichtelijk, maar ik mis toch ergens wel wat variatie. Tenminste, zo denk ik er voor de start over. Aan de bak. Het begint allemaal niet heel ingewikkeld. Gewoon lekker te rijden, de kortste route opmeten en proberen niks roods te rijden. Bij de ervaren Wegkruisers kun je er echter van op aan dat de eerste herconstructie (zeker in de Masterklasse) niet lang op zich laat wachten. En inderdaad, een inrijverbod noopt ons om een alternatieve route te rijden. Die je vervolgens ook niet kunt afmaken. Even goed nadenken of we het zo goed uitvoeren, maar daar lijkt het wel op. Leuk. We vervolgen de rit via een fraaie route langs Egmond aan Zee en Bergen. Bij Bergen moet ik toch mijn geplande route herzien. Het kon blijkbaar toch met nog minder rood! Dus even een stukje terug. Het kan nooit kwaad om je te laten inspireren door andere deelnemers die ineens wat anders doen…

Een stukje verderop hikt de Volvo een paar keer na gas los en weer gasgeven. Daar moet even naar gekeken worden bij de servicebeurt binnenkort, want de auto moet wel okee zijn voor onder andere de ROZ en de Coppa d’Europa. Maar niet veel verder is de gang er vrijwel helemaal uit. De motor loopt nog, maar levert bijna geen vermogen meer. Ai, is het over en sluiten voor vandaag? De auto gaat aan de kant en de motorkap gaat omhoog. Even een snelle scan. Zit er een slang los? Benzinefilter verstopt? Bougiekabel los? Eh nee, de hele verdelerkap zit los! Vreemd. Oef, de rotor is nog net niet van de verdeleras afgevallen. Rotor weer goed op zijn plek vastdrukken. Gelukkig lijkt er niks beschadigd te zijn. Even prutsen om de kap er weer netjes recht op te krijgen en de klemmen erop. Gaat het weer werken? Als Harry de contactsleutel omdraait is het …. Vrooeemmm! Gelukkig, de B20 4 cilinder klinkt weer helemaal gezond. Mazzel dat dit niet gebeurde tijdens de special. Zo kregen we onverwacht toch nog onze spannende testrit… Ik moet nu alleen wel navigeren met groezelige vingers, maar ach, dat lukt vast ook wel. Alhoewel, ondanks dat ik me het nog zo had ingeprent dat onder een pijl een rode weg ligt, ontgaat het me toch dat ik beter niet kan omrijden via een pijl, omdat dat langer via rood is. En dat bedenk ik me uiteraard pas na het stempel van de bemande controle… Het op de kop langs een kaartweg geplaatste fietsje brengt me vervolgens ernstig aan het twijfelen. Is dit wel conform de legenda? Dus wel of niet omrijden? Zouden ze zo flauw zijn? Als ik dan elders op de kaart meer fietsjes “verkeerd om” zie staan noteer ik de letter op de omrijroute toch maar wel. Het is hier trouwens prachtig rijden, lekker rustig ook. Zo slingeren we lekker door de Hollandse polders, speuren flink naar rode stukjes weg, kunnen af en toe een route niet rijden en denken dan dat we juiste oplossingen bedacht hebben.

Bij Golfbaan Dirkshorn kunnen we even rustig bijkomen. Met een uitstekende rallykroket bij de goed verzorgde lunch. Zoals het heurt. De sterke verhalen over de avonturen onderweg vliegen tussendoor alweer over tafel. “Heb jij dit gezien? Oh ja, shit, nooit aan gedacht.” Wat een mooie hobby hebben we toch. En daarom duurt het altijd weer te lang tot we opnieuw onderweg mogen. We willen aan de slag. En dat mag weer om 13:07.
We beginnen meteen met de getimede special. Snel intekenen dus. Pas op, nu niet weer via een pijl rijden als deze niet aan de beurt is! En ook hier zit een fietsje in, maar nu gelukkig wel rechtop. De special blijkt goed te doen te zijn en ruim binnen de streeftijd komen we binnen. Vanaf nu is de tijdsdruk weer beperkt. Dus alle tijd om na te denken over die herconstructie (mis ik echt niks?), routes op te meten en om te kijken of alle wegen wel op de juiste plaats liggen. Jaja, die sneaky doorgetrokken bermlijn bij Rustenburg zie ik gelukkig ook op tijd. Bijna aan het eind worstel ik dan toch even met een wegaansluiting. In het veld ziet het er toch wat anders uit dan op de kaart. Zit dit nog binnen de 25 meter afwijking? Nou, op het randje. Dus wel of niet een keer extra langs de controle A? Gokje, toch maar vanuit gaan dat het klopt. De overige verleggingen vandaag waren veel groter. Zeker weten? Ja toch maar invullen en het afsluitstempel zetten.

Bij de afsluitende tijdcontrole lijkt de afhandeling vrij traag te verlopen, want de wachtrij wordt niet snel korter. Maar uiteindelijk hoeven we niet uit te stappen, we komen toch nog op tijd aan de beurt. De toeristische overtocht per veerpont over het kanaal laten we maar voor wat het is, er staan wel erg veel auto’s te wachten, en we rijden om via Alkmaar.

Hierboven de winnaars sportklasse Gerhard Fokkens - Ronald Jans

Terug in Heiloo is het dan tijd voor een drankje en weer wat gezellige gesprekken. Uiteindelijk wordt dit wel wat erg veel tijd. Er moesten enkele routecontroles worden geneutraliseerd en dat ging in de berekening niet in alle gevallen helemaal goed. Met als gevolg verschillende keren een uiteindelijke uitslag. Super jammer natuurlijk, met name voor de organisatie. Want die zagen na al het harde werken nu gaandeweg de zaal steeds verder leegstromen. En je wilt toch afsluiten met een prijsuitreiking met het hele gezelschap. Voor ons werd het wat langere wachten dan (wel, niet, wel, niet) beloond met de eerste prijs in de Masterklasse en daar zijn wij uiteraard zeer tevreden mee! Ook zonder dat zou het trouwens een hartstikke leuke rit geweest zijn, het zat gewoon goed in elkaar.

De Wegkruisers mogen weer trots zijn. We kijken alvast uit naar de komende ROZ!

Rutger Kwant